عزیزانم

افسردگی به سایه ی آدم می ماند
نمی تونی ازش فرار کنی ،دنبالت میاد
نمی تونی خودتو توی نور غرق کنی ،سایه ات کلفت تر میشه
می تونی به تاریکی پناه ببری ،اونجا هم فقط نمی بینیش ،نه اینکه دنبالت نمیاد
می تونی تظاهر کنی افسرده ای ،اگر بخواهی ،ولی نمی تونی تطاهر کنی خوشحالی ،وقتی افسرده ای
اصولن تا وقتی نور و آدمهای نورانی هستند ،ما و سایه هامون هم هستیم
تصمیم و خواست مطرح نیست
می تونی بچسبی به دیوار ،سایه ات رو در آغوش بگیری ،با سایه ات "یکی" شی
اون موقع است ،فقط ،که دیگه سایه نداری
عزیزان
کون خودتان را حین تظاهر به خوشحالی پاره نکنید
و توقعات تخیلی نداشته باشید از آدم
لطفن